Ως εδώ και μη παρέκει...
Ο κόσμος είναι πολύ πιεσμένος. Πάρα πολύ. Κάθε μέρα, ο δείκτης απόγνωσης, αν υπάρχει κάτι τέτοιο (αν όχι πρέπει να το δούμε), ανεβαίνει. Οι νευρώσεις δίνουν και παίρνουν. Όλοι χρωστούν, κρύβονται, ζουν με το φόβο του δικαστικού επιμελητή. Λουκέτα, διώξεις από την εφορία, φυγοδικίες, εξώδικα, εξώσεις, κατασχέσεις, απειλές, εισπρακτικές εταιρείες, direct sales μέσω κινητού, πίεση, απλήρωτοι λογαριασμοί και ενοίκια, κρυφτούλι με τους ιδιοκτήτες... Κόσμος αξιοπρεπής και νομιμόφρων που πλήττεται από τις ανάλγητες πολιτικές της τρόικας, που δεν αντιλαμβάνεται ότι θα αφήσει πίσω της ερείπια. Ερείπια και όχι αγορά. Διότι αγορά σημαίνει ότι υπάρχουν αγοραπωλησίες. Και ποιος έχει χρήματα πλέον για τέτοια πράγματα... Και αν έχει, τα φυλάει. Δεν έχει μυαλό και διάθεση άλλωστε για αγορές, επενδύσεις και σούρτα – φέρτα στην αγορά. Ακόμα και αν υπάρξει ανάκαμψη, δεν θα υπάρχει διάθεση και η ψυχολογία είναι πολύ κακή. Αυτά, είναι πράγματα που οι ορθολογιστές της τρόικα