Eυχαριστήρια επιστολή της Μαρίας Μπαριτάκη Τσίκουλου και βίντεο ομιλίας του γ. Γραμματέα στο χαμόγελο του παιδιού κου Χρήστου Καμιλάτου...

Είναι για εμένα ύψιστη ευλογία να είμαι τιμώμενη με την πρώτη λογοτεχνική διάκριση, για το πoίημα με τίτλο: Μαλαματένια Περιστέρια και αποδίδω θερμές ευχαριστίες γι’ αυτό προς την: Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών και ιδιαίτερα προς την: κριτική επιτροπή, που αναγνώρισε και βράβευσε αυτή την δημιουργία μου, η οποία είναι εμπνευσμένη από τις αδικοχαμένες πάντα στην ιστορία των χρόνων, Παιδικές Ψυχές. Θα έλεγε κανείς πως στις ημέρες μας η κάθε είδους μορφή τέχνης, είναι περισσότερο από ποτέ πλούσια σε έμπνευση και αυτό γιατί ζούμε σε καιρούς, που όλες οι λανθασμένες υλιστικές αξίες του παρελθόντος μας γκρεμίστηκαν. 

Ζούμε σε χρόνους αναθεώρησης, αφού τώρα πια προκύπτει πως ένα πιάτο ζεστό φαί και μια κεραμιδένια στέγη, δεν είναι πια δεδομένα. Ζούμε σε εποχές άχαρες, που όμως σιγά – σιγά άρχισαν να μας βοηθούν να θυμηθούμε, αυτά που δεν έπρεπε να ξεχάσουμε. Το να έχουμε αδελφοσύνη, να έχουμε πίστη, να έχουμε όραμα και να μας επισκέπτεται πιο συχνά η σκέψη, πόσο πλούσιοι είμαστε εμείς που κατέχουμε το αγαθό της υγείας. Αν με ρωτήσετε πως διαισθάνομαι τα μελλοντικά έτη που καταφτάνουν, θα σας αιφνιδιάσω απαντώντας σας πως αισιοδοξώ ,πέρα από τις κάθε πολιτικές σκηνές που έρχονται και παρέρχονται, αφού ως γνωστόν η κάθε επιλογή είναι στην δική μας δυνατότητα.

Ελπιδοφορώ θα ήτανε η λέξη που θα έπλαθα και πως δεν θα μπορούσα άλλωστε να ελπίζω, αφού κοιτάξτε γύρω μας, είμαστε περιτριγυρισμένοι από: Μαλαματένια Περιστέρια, είναι παντού και φτερουγίζουν, καλώντας μας με το θρόισμα τους να τους χαρίσουμε, αυτό που δίνει δόξα στον άνθρωπο όταν μοιράζει: Την Αγάπη. Τα Μαλαματένια Περιστέρια είναι τα παιδιά μας, είναι τα ζυμαράκια μας και αυτά είναι τα μόνα που έχουν την τέχνη αυτοδίδακτη μέσα στην ύπαρξη τους, γι’ αυτό και εκείνη έχει να μάθει πολλά από αυτά, αφού την εμπλουτίζουν ως δότες αγνότητας και οραματισμού. Και εμείς οι μεγαλωμένοι πια, έχουμε να μάθουμε από τους μικρούς μας αγγέλους άλλα τόσα, αφού είναι για εμάς η ζωοδόχος φλόγα που μας φωτίζει. Ας δυναμώσουμε όλοι μαζί αυτή την λάμψη, με την σπίθα της μεγαλοψυχίας μας και ας ενωθούμε ποιώντας μια αγκαλιά, που θα χωρέσει μέσα όλα τα Μαλαματένια Περιστέρια του κόσμου.

Πολλές ευχαριστίες προσφέρω επίσης στον εκδότη μου και ευθύ χαρακτήρα Κο Σπύρο Γιαλοψό, που πίστεψε και διέκρινε από τους πρώτους, την λογοτεχνική μου ικανότητα. Μεγάλη παράλειψη θα ήταν να μην αναφερθώ, στους φίλους και συνεργάτες της εφημερίδας: ΤΟ ΒΗΜΑ, που με στήριξαν εκείνη την βραδιά. Στον πολύ ευγενικό Κο Δημήτριο Καραχρήστο, [ πρόεδρο του ορειβατικού συλλόγου Λουτρακίου ] στον υπέρ – δραστήριο Κο Κωνσταντίνο Μεταξά, [ πρόεδρο του εξωραϊστικού συλλόγου Φλοίσβος Λουτρακίου ] και στην ιδιαίτερα διορατική αρθογράφο Κα Μίνα Γιαννούλη, η οποία μάλιστα στο πρώτο άκουσμα της δημιουργίας μου, μου είχε πει μετά βεβαιότητας, πως θα αποσπάσει την πρώτη διάκριση, όπως και έγινε.

Ακόμη να ευχαριστήσω τον ακούραστο και ποιοτικό Κο Χρήστο Καμμιλάτο, ιατρό και γενικό γραμματέα στον εθελοντικό οργανισμό: Το Χαμόγελο του Παιδιού, που λάμπρυνε με την παρουσία του την τελετή της απονομής και να του υποσχεθώ και για μελλοντικές μου προσπάθειες προς τον οργανισμό, όπως και στην αναφερόμενη εκδήλωση, μια που και όλα τα έσοδα της πώλησης, από το βιβλίο που θα εκδοθεί με το ομώνυμο βραβευμένο ποίημα, θα προσφερθούν εκεί. Κλείνοντας να αναφέρω την ωραιοποιημένη και ζωοδόχο περιοχή, της πόλης του Λουτρακίου, που είναι για εμένα κάθε φορά δότης έμπνευσης και δύναμης. Κάτι που έχει λειτουργήσει στο παρελθόν και για άλλους συγγραφικούς χαρακτήρες. 

Εύχομαι αυτό να αναγνωριστεί και γιατί όχι, αυτή η πολύ κομψή και κοντά στην Αθήνα πόλη, να γίνει και να καθιερωθεί ως σημείο αναφοράς και συνάντησης, ανθρώπων της τέχνης και του πνεύματος, μέσα από παρουσιάσεις βιβλίων και εικαστικών δημιουργιών. Εύχομαι σε όλους σας, ένα ήρεμο και προοδευτικό νέο έτος.